‘Nooit gedacht dat een maagverkleining zo’n positieve impact zou hebben’
Meer dan 50 kilo’s viel Isabel Pauw (22) af dankzij de maagverkleining die ze onderging in het St. Antonius Obesitascentrum. Isabel: “Dat deze ingreep zoveel positieve impact op mijn leven zou hebben, had ik van te voren echt niet gedacht.”
20 jaar was Isabel, toen ze haar traject om af te vallen met een medische ingreep begon. Al van haar zesde had ze overgewicht. Elk jaar kwamen er meer kilo’s bij. Waarom ze zwaarder werd, bleef onduidelijk. Toen er in een jaar tijd 15 kilo’s bijkwamen, kreeg Isabel een doorverwijzing voor een maagverkleining. Via de Nederlandse Obesitas Kliniek (NOK) kwam ze terecht bij het Obesitascentrum van het St. Antonius Ziekenhuis. Het ziekenhuis en de NOK werken nauw samen om mensen met obesitas op een verantwoorde manier naar een gezond gewicht te begeleiden.
Isabel zelf had veel klachten door haar overgewicht. “Ik kon moeilijk lopen en had pijnlijke knieën. Ik dacht: zo’n maagverkleining gaat mij zeker helpen bij het afvallen én het weer gezondheid worden. Want dat was en is voor mij het belangrijkste: dat ik gezond en pijnvrij kan leven.”
Vertrouwen
Ongeveer anderhalf jaar geleden onderging Isabel haar maagverkleining. “Ik vond het best spannend, zo’n ingreep. Maar ik kreeg goede uitleg en iedereen in het ziekenhuis nam de tijd voor me. Of het nu de chirurg was of de verpleegkundige; ik had het gevoel dat ze allemaal het beste met me voor hadden en een beter leven voor mij wilden. Die tijd en aandacht geven zoveel rust en vertrouwen.”
Isabel had niet gedacht dat de behandeling zo’n positieve impact zou hebben op haar leven. “De ingreep heeft mijn zelfvertrouwen een grote oppepper gegeven.” Vlak na de maagverkleining raakte ze al 5 kilo kwijt. “Dat was erg fijn. Het voelde meteen als een goede beslissing.” En hoewel het in stapjes gaat, is Isabel na het eerste jaar al 50 kilo afgevallen. Het verschil zit ‘m vooral in de alledaagse dingen vertelt ze: “Gewoon een trap oplopen was een uitdaging. En mijn knieën deden zoveel pijn dat ik geen uur met de honden kon lopen. Nu ga ik met plezier twee uur met onze honden naar buiten, zelfs dan ben ik niet kapot. Ik kan bukken zonder houvast te zoeken. Ik kan mijn bed normaal uitkomen, ik hoef er niet meer uit te rollen. Ik voel geen belemmering meer. En dat is heerlijk.”