Het jasje van... Maria Kolsteeg
Maria Kolsteeg werkt als transferverpleegkundige in het St. Antonius Ziekenhuis. Ze regelt de nazorg voor patiënten die ontslagen worden uit het ziekenhuis, maar nog wel zorg nodig hebben. “Als het gelukt is om goede en passende zorg te vinden, zijn patiënten en familie erg dankbaar. Daar word ik altijd heel erg blij van!”
Welk jasje draag je?
“Ik ben van oorsprong verpleegkundige en werk nu als transferverpleegkundige. Ik doe dit werk samen met 16 andere collega’s van Zorgbemiddeling. Tijdens mijn werk draag ik geen herkenbaar jasje, omdat ik geen verpleegkundige handelingen doe.”
Hoelang draag je 'je jasje' al?
“Ik werk nu ruim 10 jaar als transferverpleegkundige. Daarvoor heb ik als zorgcoördinator op de afdeling CCTC (Cardio Cardiothoracale Thorax Chirurgie) gewerkt.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
“Als transferverpleegkundige organiseer ik de ‘nazorg’ voor patiënten die ontslagen worden uit het ziekenhuis en daarbij zorg nodig hebben. Dat varieert van het regelen van hulp bij het wassen en aankleden tot wondzorg en technische thuiszorg, zoals het toedienen van antibiotica via een infuus. Als naar huis gaan niet haalbaar is, bekijk ik welke indicatie het beste is voor de patiënt. Dat kan een tijdelijke logeerplek in een verpleeghuis zijn, een revalidatieplek of een permanente woonplek. Ook terminale zorg thuis of in een hospice wordt door Zorgbemiddeling geregeld. Verder regel ik zorg voor patiënten die op de poli zijn geweest, bijvoorbeeld wondzorg. Daarnaast werken we als transferverpleegkundigen op werkdagen tot 21.00 uur op de SEH om direct vanaf de SEH opvang te regelen als opname niet nodig is en naar huis gaan niet haalbaar. Sinds kort zijn we ook een pilot gestart waarbij huisartsen ons advies kunnen vragen voor mensen die nog thuis zijn. We kunnen dan thuiszorg of een tijdelijke plek regelen als dat nodig is.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“Ik ben een echt teammens en vind het ontzettend leuk om met verschillende disciplines te kijken wat de beste vervolgzorg is voor iemand. Daarom is er veel contact met de patiënt, de familie, verpleegkundigen en artsen. Elke dag ben ik op de afdeling om gesprekken te voeren en te overleggen met verpleegkundigen en artsen. Daarbij heb ik veel kennis van de wet- en regelgeving, zodat ik weet wat er mogelijk is. Dat maakt het werk soms wel wat ingewikkeld.”
Mooiste momenten?
“Vaak merk ik dat familie al heel lang bezig is met het regelen van een indicatie of woonplek voor bijvoorbeeld hun ouders. Dat gaat soms niet makkelijk. Als transferverpleegkundige weet ik waar ik moet zijn en heb ik korte lijnen met externe zorgorganisaties. Dat gaat sneller. Als het dan is gelukt om goede en passende zorg te regelen, zijn mensen heel erg dankbaar. En daar word ik altijd heel erg blij van!”