Steunkous verkleint kans op longembolie bij blaaskanker
Urologen in het St. Antonius Ziekenhuis schrijven sinds 2014 bij sommige patiënten een hulpmiddel voor dat je niet bij urologie verwacht: de steunkous. Dankzij die kous in combinatie met bloedverdunners hebben patiënten die zijn geopereerd vanwege blaaskanker minder kans op het ontwikkelen van een longembolie. De afgelopen jaren daalde het aantal patiënten dat na een blaaskankeroperatie werd getroffen door een longembolie van negen naar twee procent.
De urologen van het St. Antonius Ziekenhuis werken op tal van manieren aan verbetering van de zorg. In 2014 viel hen op dat van de patiënten die geopereerd werden vanwege blaaskanker, er verhoudingsgewijs veel werden getroffen door een longembolie. Een ernstige complicatie, veroorzaakt door een bloedstolseltje dat losschiet uit een beenader en dan in de longslagaders belandt.
Minder zuurstof
Zodra zo'n stolsel een kleine longslagader afsluit, wordt er minder zuurstof in het bloed opgenomen. Er kan een gevaarlijk hoge druk in de longslagaders ontstaan en in het ergste geval krijgt het hart zo weinig zuurstof dat de patiënt overlijdt. Alle reden dus om naar oplossingen voor het ontstaan van longembolieën te zoeken. In de wetenschappelijke literatuur was er in relatie tot blaaskanker weinig over te vinden, maar wél in een breder verband, bij grote buikoperaties.
Steunkousen en bloedverdunners
Urologen ontdekten in de literatuur dat patiënten in het verleden na een grote buikoperatie steunkousen kregen voorgeschreven. "De kousen zouden voorkomen dat er in de beenvaten een diepe, veneuze trombose ontstaat", legt uroloog Pascal Stijns uit. "Dat is het verstopt raken van een beenader door een bloedstolsel. Uit dat stolsel kan soms een propje losschieten richting hart en longen. We zeiden: laten we deze patiënten net als toen preventief bloedverdunners geven en ook steunkousen, zes weken lang."
De combinatie van bloedverdunners én steunkousen bleek een groot succes. "In 2014 kreeg nog negen procent van deze patiëntengroep met een longembolie te maken, maar in 2015 schoot dat omlaag naar twee procent. Idem in 2016. Een enorme verbetering. Geweldig dat zo’n preventieve actie dit resultaat oplevert."
Continu meten en verbeteren
De urologen van het St. Antonius zijn al sinds 2012 in de weer met het voortdurend meten, analyseren en verbeteren van de zorgresultaten. Net als veel andere St. Antonius-specialisten doen ze dat voor een belangrijk deel via de methode Value Based Healthcare (VBHC). Die methodiek richt zich op het systematisch verbeteren van de zorg(resultaten) voor de patiënt en het tegelijkertijd terugdringen van de zorgkosten. De steunkous, toch een dinosauriër onder de hulpmiddelen, blijkt opeens een modern uithangbord voor VBHC-zorg. Elke longembolie die je hebt weten te voorkomen, betekent namelijk niet alleen een betere uitkomst voor de patiënt, maar ook een forse besparing op zorgkosten.