Nieuwe inzichten voor behandeling galblaasontsteking
Promotie-onderzoek naar behandelmogelijkheden acute galblaasontsteking
Ouderen met een acute galblaasontsteking wordt in veel gevallen onterecht een operatieve ingreep onthouden. En: het toedienen van antibiotica na een operatie vanwege een dergelijke ontsteking heeft geen enkele toegevoegde waarde. Dat zijn twee conclusies van chirurg in opleiding Charlotte Loozen, tot voor kort verbonden aan ons ziekenhuis.
Charlotte Loozen is op 5 september gepromoveerd op wetenschappelijk onderzoek naar de behandelmogelijkheden van acute galblaasontsteking, een aandoening waarvoor in ons land elk jaar duizenden mensen in het ziekenhuis belanden.
Artsen zijn vaak terughoudend om ouderen met een acute galblaasontsteking te opereren. Hun grotere kwetsbaarheid - denk aan minder goed herstel en grotere kans op complicaties - maakt dat bij patiënten ‘op leeftijd’ doorgaans voor drainage van de galblaas wordt gekozen.
Uit Loozens onderzoek blijkt echter dat een operatieve ingreep ook bij deze leeftijdsgroep een veilige en succesvolle behandeling is. Omdat drainage vaak minder goede resultaten geeft en patiënten soms naderhand alsnog geopereerd moeten worden, verdient een operatieve behandeling de voorkeur, stelt de promovenda.
Minder antibiotica
Uit een ander deel van haar promotieonderzoek blijkt dat het standaard toedienen van antibiotica na een galblaasoperatie zoals dat nu gebeurt geen meerwaarde heeft. Er loopt inmiddels een vervolgstudie om na te gaan of het vooraf geven van antibiotica - eveneens gangbaar - zin heeft.
Loozen geeft aan dat er veel antibiotica bespaard kan worden: "Wereldwijd is van belang om terughoudend te zijn met het gebruik van antibiotica, met het oog op het resistent worden van bacteriën. Daarnaast leidt zinloos antibioticagebruik tot onnodig hoge kosten."
Afwachten mag
Op de onderzoeksvraag of de dokter bij milde klachten als gevolg van een acute galblaasontsteking het eerst even kan aankijken, lijkt het antwoord ja. Afwachtend beleid bij een mild klachtenpatroon lijkt een veilige keuze, maar dit wordt in een vervolgstudie nader onderzocht.
Het onderzoek van Charlotte Loozen vond voor een belangrijk deel plaats in het St. Antonius Ziekenhuis. Twee maag-darmchirurgen van het St. Antonius, Djamila Boerma en Hjalmar van Santvoort, fungeerden als copromotor.