Het jasje van... Wiebren van den Berg
In de rubriek ‘Het jasje van…’ vertellen medewerkers over hun werk in het ziekenhuis en het jasje dat zij daarbij dragen. Dit keer vertelt plastisch chirurg Wiebren van den Berg over zijn werk. “We doen veel meer dan de bekende ‘buiken-billen-borsten’.”
Welk jasje draag je?
"Ik draag verschillende jassen. Op onze polikliniek draag ik een witte, lange doktersjas. Tijdens kleine poliklinische ingrepen met een lokale verdoving, zoals huidtumoren en bovenooglidcorrecties, gaat de witte jas uit. Dan heb ik een blauw hesje aan die we ook op de operatiekamer dragen. Bij een operatie op de operatiekamer draag ik een blauw pak met daaroverheen een steriele operatiejas."
Hoe lang draag je het jasje al?
"Sinds 2010 ben ik plastisch chirurg. Ik heb toen een paar jaar in het Universitair Medisch Centrum Groningen gewerkt. Sinds 2013 werk ik in het St. Antonius Ziekenhuis.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
"Mijn belangrijkste taak is natuurlijk patiënten helpen door te luisteren, te adviseren en te opereren. Het komt vaak voor dat een patiënt wat verbaasd is als ze met een handprobleem naar de plastisch chirurg worden verwezen. Maar hand-pols chirurgie is een heel groot onderdeel van ons vak. Chronische problemen, maar we behandelen ook acute ongelukken, zoals peesletsel, botbreuken en letsel door vuurwerk."
"Daarnaast doen we veel reconstructies, waarvan de borstreconstructie bij borstkanker denk ik de bekendste is. Een plastisch chirurg doet veel meer dan alleen de bekende 'buiken-billen-borsten'. Dat is ‘slechts’ 10% van alles wat we doen. Daarnaast leid ik jonge dokters op: coassistenten tot dokters; en arts-assistenten tot plastisch chirurg.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
"De omgang met mensen en elkaar beter maken. Of dat nou een patiënt is of een collega; dat maakt niet uit. En natuurlijk het opereren zelf. Daarmee kan ik een bijdrage leveren aan een oplossing voor een probleem waar iemand last van heeft."
Mooiste momenten?
"Eigenlijk alle momenten waar patiënten tevreden zijn en dat de operatie gebracht heeft wat ze gehoopt hadden. Het is iedere keer weer bijzonder dat iemand jou toelaat in hun kwetsbaarheid en jij hen daarmee kan helpen. Soms krijg ik een bedankbrief waarin iemand vertelt hoe dankbaar hij of zij is en wat je voor ze hebt kunnen betekenen. Dat is natuurlijk super mooi om te lezen."