Het jasje van… Sandy Maessen
Sandy Maessen is naast haar baan als stewardess bij KLM sinds afgelopen zomer ook steward in het St. Antonius. Ze ontvangt patiënten en bezoekers en wijst hen op de geldende coronamaatregelen. Dit doet ze met veel plezier. “Het leukste vind ik het contact dat je hebt. Ik heb al veel mooie ontmoetingen gehad die ik niet gauw zal vergeten.”
Welk jasje draag je?
“Ik draag het jasje van de steward in het ziekenhuis.”
Hoelang draag je dit jasje al?
“Ik draag dit jasje met heel veel plezier vanaf juni vorig jaar. Naast mijn werk als steward in het St. Antonius ben ik ook stewardess bij KLM. Veel vluchten werden vanwege corona geschrapt en ik wilde mijzelf nuttig maken. Inmiddels vlieg ik weer meer, maar blijf ik ook nog in het ziekenhuis werken zolang het kan. Ik heb het erg naar mijn zin en vind het een fijne werkomgeving. Ik hou van de reuring in het ziekenhuis.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
“Als steward ontvangen wij patiënten, bezoekers en collega’s bij de ingangen en zorgen wij dat de coronaregels nageleefd worden. Dat iedereen keurig een mondkapje draagt, zijn/haar handen desinfecteert en niet met te veel mensen het ziekenhuis bezoekt. Ook begeleiden we patiënten bij Radiologie en het lab. En tijdens bezoekuren lopen wij over de verpleegafdelingen om te kijken of iedereen zich ook daar aan de coronaregels houdt.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“Het leukste aan steward zijn vind ik het contact met de bezoekers, patiënten en alle collega’s. Wij zijn het eerste gezicht dat je ziet als je het ziekenhuis binnenkomt; het visitekaartje eigenlijk. Dus een vriendelijk ‘goedemorgen’ of ‘goedemiddag’ brengt al gauw een lach op iemands gezicht. In deze lastige tijd kan iedereen wel wat meer vriendelijkheid gebruiken.”
Mooiste momenten?
“Eigenlijk heb ik al heel veel mooie momenten beleefd als steward in het ziekenhuis. Maar een moment dat ik niet gauw zal vergeten is een ontmoeting van een paar weken geleden. Ik stond bij Radiologie en er kwam een oudere dame met rollator iets verward op mij aflopen. Ze had pas anderhalf uur later haar afspraak, maar de taxi had haar thuis heel vroeg opgehaald. Ik vroeg haar of ze nerveus was, maar dat was het niet. Ze maakte zich zorgen om haar dementerende man die nu alleen thuis was. Dus als ze te lang weg zou zijn van huis, dan zou hij haar gaan zoeken. Daarom was ze wat overstuur. Ik ben toen naar de aanmeldbalie van Radiologie gelopen en heb het verhaal uitgelegd en gevraagd of ze misschien eerder terecht kon. Gelukkig was er nog een gaatje en kon ze eerder geholpen worden. Ze was dolgelukkig en wist niet hoe ze me moest bedanken. Ze wilde iets voor me kopen, maar ik zei dat dat echt niet hoefde. Maar ze bleef aandringen en heeft uiteindelijk twee repen chocolade voor me gekocht. Zo lief! Dit zijn van die momenten die je zoveel voldoening geven en waardoor ik met een glimlach naar huis ga.”
Dit artikel is gepubliceerd tijdens de coronapandemie. Op dit moment zijn er geen stewards werkzaam in het ziekenhuis.