Het jasje van... Merlijn Peterse
Merlijn Peterse werkt als radioloog in het St. Antonius Ziekenhuis. Ze beoordeelt radiologisch onderzoek, bijvoorbeeld een MRI of echografie, om uit te zoeken wat een patiënt precies heeft. “Als radioloog ben je eigenlijk een soort detective. Je zoekt naar verbanden en brengt de verschillende puzzelstukjes bij elkaar.”
Welk jasje draag je?
“Ik draag een doktersjas.”
Hoelang draag je het jasje al?
“Ik draag het jasje al sinds 2008, met veel plezier. Daarvoor droeg ik het jasje als coassistent en ik had het ook aan tijdens mijn fellowship in verschillende andere ziekenhuizen.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
“Ik werk als radioloog. Het merendeel van de patiënten die ons ziekenhuis bezoekt, komt op enig moment ook op de afdeling Radiologie voor beeldvormend onderzoek. Dit betekent dat we een heleboel patiënten op onze afdeling ontmoeten en heel veel verschillende soorten onderzoeken doen. Als radioloog ben je eigenlijk een soort detective. Je beoordeelt het radiologisch onderzoek, bijvoorbeeld een MRI of echografie, om uit te zoeken wat een patiënt precies heeft. Je gebruikt daarbij ook andere beschikbare informatie, zoals iemands medische voorgeschiedenis, leeftijd, klachten en bloeduitslagen, waardoor je tot de meest waarschijnlijke diagnose komt. Ik ben zelf onder andere werkzaam op de borstkankerpoli, oftewel de mammapoli. Dit is meestal de eerste afdeling waar vrouwen terechtkomen, nadat ze een knobbeltje in de borst hebben gevoeld of zijn doorverwezen via het bevolkingsonderzoek. Ik beoordeel de verschillende onderzoeken direct. Patiënten zonder afwijkingen kan ik geruststellen; zij kunnen het ziekenhuis met een gerust hart verlaten. Bij patiënten waar nader onderzoek nodig is, neem ik biopten af en zet ik het verdere traject in gang.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“Ik vind het erg leuk dat je een belangrijk onderdeel bent van het medische team rondom een patiënt, ook al ben je voor de patiënt misschien minder zichtbaar. Als radioloog heb je veel contact met andere betrokken specialisten en heb je vaak een goed overzicht van de patiënt als geheel. Je kan zo verbanden zien en de verschillende puzzelstukjes bij elkaar brengen. Dit is erg uitdagend en als het lukt geeft dat veel voldoening.”
Mooiste momenten?
“Er zijn veel mooie momenten! Een daarvan is de opluchting die ik zie op het gezicht van een patiënte nadat ik haar verteld heb dat haar knobbeltje in de borst onschuldig is. Je ziet de spanning en angst wegebben en het is heel mooi daaraan te kunnen bijdragen.”