Het jasje van... Klaske Kooistra
In ons ziekenhuis werken bijna 600 vrijwilligers. Klaske Kooistra is een van hen. Ze staat als gastvrouw bij het Servicepunt naast de hoofdingang en werkt ook als vrijwilliger op de Spoedeisende Hulp in Utrecht. In deze editie van het Jasje van… vertelt ze over haar werk en het jasje dat ze daarbij draagt.
Welk jasje draag je?
“Als vrijwilliger op de Spoedeisende Hulp draag ik een lichtgrijs met wit jasje. Speciaal voor vrijwilligers die met patiënten in aanraking komen. Daarnaast werk ik ook nog een dagdeel als vrijwilliger bij het servicepunt en draag dan een grijs mantelpak.”
Hoelang draag je het jasje al?
“Ik werk al 5 jaar als vrijwilliger op de SEH. Gastvrouw bij het servicepunt ben ik sinds de opening van onze locatie in Utrecht in 2013. Wat mij betreft blijf ik nog wel een poosje vrijwilliger in het St. Antonius. Het werk geeft mij na al die jaren nog steeds veel voldoening.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
“Als vrijwilliger ben ik er vooral voor het contact met de patiënt. Op de SEH maak ik een praatje en bied een luisterend oor. Zeker bij patiënten die alleen zijn gekomen is het vaak belangrijk om even aandacht voor ze te hebben. Je ziet vrolijke gezichten, maar ook verdrietige. Daar moet je steeds op inspelen. Ook breng ik kopjes koffie, thee en bouillon rond en ondersteun ik de verpleegkundigen op de SEH. Ik breng patiënten naar onderzoeken, loop even naar het laboratorium om onderzoeksmateriaal af te geven en haal schone bedden op bij de beddencentrale. Te veel om allemaal op te noemen. Het gaat vaak om talloze kleine opdrachten die de verpleegkundigen ontlasten. Als vrijwilliger bij het servicepunt sta ik bij de hoofdingang en ben ik vaak het eerste aanspreekpunt voor vragen van bezoekers.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“Het leukste aan mijn werk vind ik het omgaan met mensen, er voor ze te zijn. De waardering die je daarvoor terugkrijgt is heel mooi. Ze zijn erg dankbaar dat je tijd maakt voor een praatje, dat je aan hen denkt en ze kunt helpen als iets niet helemaal duidelijk is.”
Mooiste momenten?
“Mooie momenten zijn de momenten die draaien om het contact met patiënten. Zo kwam er ooit een mevrouw op de SEH terecht met buikklachten. Ze moest doorgestuurd worden naar de polikliniek en omdat ze helemaal alleen was gekomen, ging ik met haar mee. Na lang wachten en een bezoek aan de arts was de oorzaak van haar klachten duidelijk. Ze was niet blij met de uitkomst, maar mocht gelukkig wel naar huis. Ik heb haar naar de uitgang begeleid en daar omhelsde ze me. Ze bedankte me en was heel blij dat ik al die tijd bij haar was gebleven.”