Het jasje van... Carmen Ambarus
Carmen Ambarus werkt als patholoog in het St. Antonius Ziekenhuis. Ze onderzoekt weefsels en cellen om een bepaalde diagnose te stellen. “Ik heb zelf geen direct patiëntencontact, maar de patiënt is wel waar ik het voor doe en staat altijd centraal.”
Welk jasje draag je?
“Meestal draag ik gewone kleding, bijvoorbeeld tijdens het beoordelen van microscopische beelden en overleggen. Tijdens het bewerken van weefsel op de uitsnijkamer van de pathologie draag ik een OK-jas. Tijdens een obductie, een inwendig onderzoek wanneer iemand is overleden, draag ik een OK-pak, inclusief muts, beschermingsbril en klompen.”
Hoelang draag je dit jasje al?
“Ik draag dit jasje sinds 2012, toen ik begon aan mijn opleiding tot patholoog in het Amsterdam UMC. Sinds 2019 draag ik het jasje van het St. Antonius Ziekenhuis.”
Wat zijn je belangrijkste taken in het ziekenhuis?
“Als patholoog hou ik mij voornamelijk bezig met het stellen van een diagnose op basis van weefsel en cellen. Voor dit onderzoek gebruikte de patholoog vroeger een microscoop, maar tegenwoordig worden de microscopie glaasjes gescand en vindt de beoordeling plaats op het computerscherm. Het vak is erg breed, het varieert van hele kleine biopten die bijvoorbeeld tijdens een scopie afgenomen worden tot grotere delen van het lichaam die worden verwijderd op de OK. Ik onderzoek dan vaak of het om een goedaardige of kwaadaardige afwijking gaat. Verder kijk ik ook naar specifieke eigenschappen van de tumor die van belang zijn voor de behandeling.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“Ik ben altijd gefocust geweest op kennis, dus ik haal veel plezier uit het stellen van een diagnose. Ik heb zelf geen direct patiëntencontact, maar de patiënt is wel waar ik het voor doe en die altijd centraal staat. Elke diagnose heeft grote gevolgen voor de patiënt, of het nu gaat om een geruststellende uitslag of een kwaadaardige diagnose, waar verder een heel behandeltraject op gebaseerd wordt. Wat ik ook heel leuk vind is het werken in een team, zowel binnen als buiten onze afdeling.”
Mooiste momenten?
“Er zijn veel mooie momenten, maar de momenten die mij het meest bijblijven hebben te maken met de manier waarop we als collega’s met elkaar omgaan: samen hard werken, maar ook samen lachen en elkaar vragen stellen. Als patiënten specifieke vragen hebben over hun uitslag probeer ik altijd zo goed mogelijk uit te leggen waar het om gaat. Daar iets in betekenen en dat dit door patiënten zo gewaardeerd wordt, zijn ook de momenten die mijn werk mooi en bijzonder maken.”