St. Antonius verfijnt Japanse darmoperaties met Da Vincirobot

Of ze de eerste is in Europa, weet ze niet zeker. Één van de weinigen wel, zegt darmchirurg Smits. Nog wel, want ze draagt haar kennis graag over. Ze is trots en vooral blij voor haar patiënten dat in het St. Antonius Ziekenhuis de speciale KonoS-operatie nu met de Da Vinci operatierobot wordt uitgevoerd.

Vooral patiënten met de ziekte van Crohn, een chronische ontsteking in de dikke darm, hebben hier baat bij. Bij hen moet soms de overgang van de dunne naar de dikke darm worden weggenomen. Ze hebben met de nieuwe werkwijze minder last van complicaties. Hoeveel minder, dat is onderwerp van onderzoek door Bo Smalbroek. Beiden waren vorige maand bij een groot congres voor darmchirurgen in St. Gallen in Zwitserland om de nieuwe procedure met vakgenoten te delen.

Navolging

,,Ik denk dat we snel navolging krijgen”, verwacht Smits. ,,We hebben in Nieuwegein al enkele collega’s op bezoek gehad, uit het buitenland. En er hebben zich al meer aangemeld om te komen kijken.”

Japan

De KonoS-techniek is bedacht door dr. Toru Kono, een chirurg uit Japan en heeft betrekking op de manier waarop de dikke en dunne darm weer aan elkaar gezet worden nadat het ontstoken vernauwde gedeelte is verwijderd. Traditioneel gebeurde dit door de twee darmuiteinden met een snede in de lengte op elkaar te hechten. Door de sneden kon de darminhoud haar weg vervolgen. De nieuwe methode voorziet in ronde openingen die door de hechtingen van de darmuiteinden ondersteund worden. De opening is daardoor wijder en beter doorgankelijk. Er zijn al chirurgen buiten Japan die de methode toepassen, maar deze wordt dan als klassieke buikoperatie uitgevoerd waarbij de darm buiten de buik wordt gehaald en ingekort en gehecht, met forse littekens midden op de buik tot gevolg.

Bijzonder is dat Smits deze operatie nu met de robot uitvoert.  Smits: ,,Ik hoorde tijdens een presentatie in Noorwegen over deze techniek. Wij maken de darmverbinding altijd in de buik en met de robot. We vinden het belangrijk dat de buikwand onbeschadigd blijft. Door de techniek met de robot te doen en in de buik hoef je geen groot litteken op de buik te maken. Crohn komt vaak bij relatief jonge mensen voor en daarbij is dat extra belangrijk.

Minder complicaties

Darmoperaties zoals voor de ziekte van Crohn doen we al jaren met de robot. Het was voor mij en mijn chirurg in opleiding voor robotchirurgie, Floris Poelmann dan ook logisch om de Kono-S techniek met de robot in de buik te doen. Het is voor de patiënten belangrijk dat de littekens zo klein mogelijk zijn.  Bovendien, zie je dan minder complicaties. Daarom maken we in ons ziekenhuis alle verbindingen in de buik. Later lieten we op een bijeenkomst van robot chirurgen een filmpje van de operatie zien. Toen bleek dat wij de allereerste ter wereld waren die dat zo doen. Nu hebben we dat zestien keer gedaan en blijkt dat er geen ernstige complicaties zijn. We zijn er heel enthousiast over en daar mogen we op het congres in Zwitserland een presentatie over geven, Het is wel heel bijzonder dat we er daar een podium voor krijgen. Het is een van de belangrijkste congressen over darmoperaties. Daar kunnen we de chirurgen voorzien van tips and tricks. Het zal zeker navolging krijgen, dat gebeurt al...”

De ingreep neemt ruim een half uur in beslag, maar het is een misvatting te denken dat ze vrij eenvoudig is. ,,Niet iedereen kan dit zomaar doen, dat vergt veel ervaring en oefening . ,,Je moet veel ervaring hebben met hechten in de buik en met de robot. Het is niet iets voor iemand die net begint,” aldus Smits.

Vooruitstrevend

De chirurge ziet de Kono-S techniek als een mooi voorbeeld van innovatie in het St. Antonius Ziekenhuis. ,,Als mensen een nieuwe technische mogelijkheid krijgen is de eerste reactie meestal daarmee te doen wat ze altijd al deden. Wij zijn nu bezig te bedenken wat de robot nog meer kan, operaties die er nog niet zijn en ik verwacht dat er nog wel meer van dergelijke nieuw ontwikkelingen komen. Dat is ook onze expertise. We denken niet in beperkingen. We hebben altijd voorop staan: wat is het beste voor de patiënt èn veilig. Dat gaat hier samen. Buik dicht is het beste. Als er benefit voor de patiënt is, dan gaan we het ook doen. We kunnen die afweging goed maken, want er is zo veel ervaring en kennis in huis. We leren het ook aan de artsen die bij ons in opleiding zijn voor chirurg. Ook voor mij waren de chirurgen hier al vooruitstrevend. Dat zit een beetje in het bloed van het St. Antonius, denk ik.”