Ziekte van Ménière

De Ménière aanval

Veel patiënten ervaren een drukgevoel voorafgaand aan de aanval. Door de toenemende druk wordt het vlies teveel uitgerekt waardoor dit kan scheuren. De vloeistoffen uit de verschillende ruimten vermengen zich met elkaar. Het gevolg is dat het gehoororgaan en het evenwichtsorgaan in de war raken. Hierdoor ontstaat gehoorverlies en oorsuizen (in het gehoororgaan) en duizeligheid (in het evenwichtsorgaan): er treedt een Ménière aanval op.

Door de scheur in het dunne vlies verdwijnt de spanning in het binnenoor. Omdat dit vlies elastisch is, neemt deze vrij snel de oude stand weer aan. Het scheurtje geneest met een klein litteken en de beide vloeistoffen krijgen in enkele dagen weer hun oorspronkelijke samenstelling.

De aanval gaat geleidelijk over, maar er blijft nog vrij lang een onzeker gevoel bestaan.

Precieze oorzaak nog onbekend

Ondanks uitgebreid onderzoek is de precieze oorzaak van de ziekte nog steeds niet bekend. Er wordt vanuit gegaan dat de ophopingen van de vloeistof in de middelste ruimte de oorzaak zijn. Het is niet duidelijk of er een toenemende productie van vloeistof is.

Verloop van de ziekte

Angst

In het begin is het vooral de angst voor een volgende duizeligheidaanval die een grote rol speelt. Sommige mensen durven nauwelijks hun huis meer uit. Zij zijn bang om te vallen, te moeten braken en/of aan vreemden hulp te vragen.

Oorsuizen en slechthorendheid

Het voortdurende oorsuizen is een onzichtbare plaag die, in eerste instantie, veel spanningen en slaapproblemen kan oproepen. Later speelt de slechthorendheid een grotere rol, vooral als beide oren aangedaan zijn. In het algemeen wordt het gehoor slechter, terwijl de duizeligheidaanvallen in de loop van de jaren verdwijnen.

Over het algemeen tast de ziekte van Ménière eerst één oor aan en in ongeveer 10 tot 40% van de gevallen kan ook het andere oor aangetast worden.

Geruststellende gedachte

Voor u kan het een geruststellende gedachte zijn dat, al kan het geruime tijd duren, de ziekte van Ménière uiteindelijk volledig tot rust komt. Aan het begin heeft het een fluctuerend beloop, met rustige periodes en terugkomende aanvallen voordat het tot rust komt.

• Vaak begint de aanval met duizeligheid en met misselijkheid en braken.
• Patiënten voelen zich meestal erg ziek en zijn nauwelijks in staat om iets anders te doen dan stil in bed liggen.
• De aanval kan soms urenlang duren.
• De geluiden uit de omgeving klinken meestal vervormd door, waardoor oorsuizen ontstaat.
• Tijdens de aanval vermindert het gehoor.

1. Ten eerste test de KNO-arts uw gehoor.
2. Daarna krijgt u eventueel een evenwichtsonderzoek.
3. Soms is het belangrijk bloedonderzoek te laten uitvoeren.
4. Ook kan het nodig zijn onderzoek te doen naar het functioneren van de gehoorzenuw (BERA), of foto’s te maken met behulp van röntgenonderzoek (CT scan) of een MRI van het slakkenhuis en de gehoorzenuw.
5. Zo nodig raadpleegt de KNO-arts advies een neuroloog of een internist.

• Uw KNO-arts kan u medicijnen voorschrijven. Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar om de duizeligheid te voorkomen of te bestrijden. Het is afhankelijk van de situatie en de patiënt voor welk middel wordt gekozen.
• Soms kan een gehoortoestel uitkomst bieden voor de gehoorproblemen die zijn ontstaan, vooral wanneer het gehoorverlies gestabiliseerd is. 
• Inspuitingen van een corticosteroïd in het middenoor lijken de frequentie van aanvallen te doen verminderen en in mindere heftige vorm te doen optreden. Het medicijn wordt dan na verdoving van het trommelvlies met een hele dunne naald door het trommelvlies heen gespoten. Dit kan een aantal keer herhaald worden.
• Er wordt onderzoek gedaan naar verschillende operatieve behandelingen voor de ziekte van Ménière. Dit is nog geen gestandaardiseerde behandeling in Nederland.

• Probeer regelmaat in uw leven aan te brengen. Wissel voldoende rust af met lichaamsbeweging. Het advies is: gezond leven, niet roken, matig alcohol en cafeïnegebruik. En vooral: het vermijden van stressvolle situaties.
• Niet alleen u, maar ook uw naaste omgeving zal moeten leren omgaan met het feit dat u de ziekte van Ménière hebt.
• Blijft het lastig om met de gevolgen van de ziekte om te gaan? Bespreek het met uw huisarts. Eventueel kan hij/zij u doorverwijzen naar een psycholoog.