Behandeling na een reanimatie

We kunnen niet goed voorspellen welke gevolgen een hartstilstand precies heeft. De behandeling is erop gericht om de schade zoveel mogelijk te beperken.

Het hart pompt bloed door het lichaam. Het bloed voorziet het lichaam van zuurstof.  Zonder zuurstof kan het lichaam niet functioneren.

Door een hartstilstand staat de bloedsomloop korte tijd stil. Hierdoor kunnen organen, waaronder de hersenen, beschadigd raken. Deze schade kan voor een deel herstellen, maar voor een deel ook niet.

Ook de hersenen hebben een periode geen bloed en zuurstof gehad. Als reactie daarop kunnen de hersenen gaan zwellen. Deze reactie is de eerste 24 uur het heftigst. Deze zwelling is erg gevaarlijk en kan de schade aan de hersenen verergeren.

In deze fase kunnen we niet voorspellen wat de gevolgen voor uw naaste zullen zijn. De behandeling is erop gericht om de schade zoveel mogelijk te beperken.

Het is belangrijk om schade aan de hersenen en andere organen zoveel mogelijk te beperken. Daarom wordt uw naaste de eerste 24 uur na opname gekoeld op de IC als zijn of haar lichaamstemperatuur boven de 36 graden komt.

Uw naaste is dan 24 uur lang in een koeldeken gewikkeld, ligt aan de beademing en wordt in slaap gehouden. Door de koeling vermindert de zwelling in de hersenen. Ook wordt door de slaaptoestand minder van het lichaam gevraagd, zodat het minder zuurstof nodig heeft.

Tijdens de behandeling kan uw naaste gaan rillen. Om te voorkomen dat het lichaam hierdoor opwarmt, krijgt uw naaste medicatie die dit onderdrukt.

Na 24 uur wordt het koelen gestopt en kan het lichaam vanzelf weer langzaam opwarmen. Dit kan enige tijd duren; hoelang precies verschilt per patiënt.

Als de patiënt weer een normale lichaamstemperatuur heeft bereikt, wordt de slaapmedicatie gestopt. Daarna kunnen we beoordelen of er hersenschade is.

In het ergste geval zal uw naaste nooit meer wakker worden, in coma blijven en waarschijnlijk overlijden. In het beste geval wordt uw naaste wakker, is er nauwelijks of geen schade aan de hersenen en is er zicht op een normaal verder functioneren. Tussen deze twee uitersten liggen allerlei gradaties.

Wanneer precies ingeschat kan worden wat de schade aan het hersenen is, verschilt per patiënt. Sommige patienten worden snel wakker, bij andere patiënten duurt het langer.

Patiënten kunnen in deze periode ook erg onrustig en in de war zijn. U kunt uw naaste helpen door rustig aanwezig te zijn en te herhalen wat er precies is gebeurd.

Als uw naaste niet goed wakker word, krijgt hij/zij verschillende neurologische onderzoeken, zoals onderzoek naar pupilreacties en andere reflexen. Hiermee kunnen we beoordelen of er hersenschade is en zo ja, hoe ernstig deze is. Is uw naaste goed wakker, dan worden deze onderzoeken niet gedaan.

Eventueel krijgt uw naaste aanvullende onderzoeken, zoals:

•  Een EEG (Electro Encefalogram), een hersenfilmpje.
•  Een SSEP (Somato Sensory Evoked Potential), waarbij de zenuwen van de armen en/of benen tot aan de hersenen worden doorgemeten.

Hierna wordt beoordeeld hoe ernstig de hersenschade is. Het kan zijn dat de arts op grond van bepaalde bevindingen moet constateren dat er geen kans op herstel is.

Door de slaapmedicatie is persoonlijk contact met uw naaste niet mogelijk. Toch is er een kleine kans dat hij/zij nog dingen hoort en voelt.

U kunt gewoon tegen uw naaste praten, hem/haar aanraken of een kus geven. Misschien weet u niet goed wat u moet zeggen. U kunt dan voorlezen uit een boek waarvan u weet dat uw naaste het mooi vindt, een gedicht voorlezen, muziek opzetten of een liedje zingen.

Ook kan het voor de verwerking van uw naaste helpen als u een dagboekje bijhoudt. Schrijf hierin op wat is gebeurd en wat de dagen daarna gebeurt.