Endeldarmverzakking

Wat zijn de klachten?

Bij een uitwendige endeldarmverzakking kan het naar buiten komen van de endeldarm gepaard gaan met:

• Pijn
• Verlies van slijm of bloed
• Incontinentie voor ontlasting

Bij een inwendige endeldarmverzakking (recto-anale intussusceptie) zijn er klachten als:

• Ontlasting komt in delen
• Een constant gevoel tot aandrang
• Veelvuldig persen om ontlasting kwijt te raken
• Vele toiletbezoeken op één dag
• Het manipuleren van de ontlasting met handen of vingers
• Incontinentie door winden, vloeibare of vaste ontlasting

Bij een uitwendige endeldarmverzakking

Een uitwendige verzakking van de endeldarm wordt operatief behandeld met een kijkoperatie (laparoscopische rectopexie). Hierbij wordt een kunststofmat aan de voorkant van de endeldarm gehecht, zodat de endeldarm weer op zijn plaats wordt gehangen.

Als een laparoscopische rectopexie niet mogelijk is, kan overwogen worden een Altemeier-procedure uit te voeren. Hierbij wordt de verzakte overtollige endeldarm 'van onderen' weggesneden en aan elkaar gehecht.

Bij een inwendige endeldarmverzakking

Als conservatieve therapie, zoals bekkenfysiotherapie en/of het middel Laxantia niet zinvol blijkt, dan zal ook overgegaan worden tot een laparoscopische rectopexie. Hierbij wordt de endeldarm opgetrokken. Als alternatief kan het overtollig weefsel via de anus verwijderd worden. Dit noemt men de STARR- of Transtar-operatie.

Bij vrouwen wordt naast de endeldarm ook de baarmoeder/top van de vagina aan de mat gehecht, zodat ter plaatse de anatomie van het vrouwelijk bekken wordt hersteld.

U blijft ongeveer twee tot drie dagen in het ziekenhuis.

Het doel van de operatie is om de verzakking en bijhorende klachten te verhelpen. Bij een uitwendige rectumprolaps gaat het dan vooral om het naar buiten komen van de endeldarm te verhelpen. Bij een inwendige rectumprolaps is het doel de functionele klachten te verhelpen.

Artsen gebruiken een indeling die aangeeft in welk stadium de prolaps is.