De glimlach van Yvonne
In ons ziekenhuis komen heel veel verschillende mensen samen. Hardwerkende medewerkers, patiënten die voor een spannende behandeling komen of bezorgde familie die op bezoek komt. Ieder met zijn of haar eigen gevoel en emotie: pijn, stress, blijdschap, spanning, verdriet, opluchting of zorgen. Juist in het ziekenhuis is het daarom belangrijk dat we aandacht hebben voor elkaar. Een klein gebaar, zoals een vriendelijke glimlach kan al het verschil maken. Eén van die mensen is Yvonne, doktersassistente op de poli KNO en herkenbaar aan haar vrolijke lach.
Yvonne werkt al sinds 1983 als doktersassistente op de poli KNO. “Toen ik begon, werkten we in een klein team met één arts, één audiometrist en een secretaresse. Nu werk ik samen met 11 artsen, verschillende co-assistenten en 32 collega’s die de boel ondersteunen. Een heel andere dynamiek dus dan 40 jaar geleden, maar één ding is gebleven: we zijn een hecht team, dat altijd voor elkaar klaar staat.”
Geef het kleine gebaar door
Yvonne weet hoe belangrijk het is om je gesteund te voelen. Toen haar zoon met 26 weken en 4 dagen veel te vroeg werd geboren, kreeg ze alle ruimte van haar collega’s om er voor hem te zijn. Inmiddels is hij 23 en kerngezond, maar die periode heeft haar des te meer laten ervaren hoe waardevol een vriendelijk gebaar kan zijn.
“Al is het maar iemand die even vraagt hoe het met je gaat of je een kopje koffie brengt.”
Diezelfde kleine gebaren probeert ze ook te geven aan patiënten. “Als iemand bang is voor een ingreep, maak ik een kletspraatje, stel ik ze gerust en probeer ik samen even te lachen. Ik merk dat patiënten dat vaak fijn vinden.”
Vertrouwd gezicht
Omdat Yvonne al zo lang op dezelfde poli werkt, ziet ze soms generaties terugkomen. “Kinderen die vroeger bij ons kwamen, komen hier nu met hun eigen kinderen. Dan hoor ik: Hé, ben je er nog steeds! Wat fijn! Een vertrouwd gezicht geeft hen dan meteen een gerust gevoel.”
Gezien voelen
“Er gebeurt hier altijd van alles en geen dag is hetzelfde. Van het assisteren bij verrichtingen tot het aannemen van spoedtelefoontjes en het klaarzetten van spullen tot het maken van afspraken. Die afwisseling vind ik erg leuk. Tegelijk is het daardoor soms ook best druk en hectisch,” vertelt Yvonne. Maar ook op drukke dagen blijft ze vriendelijk. “Ik zorg er altijd voor dat ik patiënten met een glimlach begroet. Ik vind het belangrijk dat ze zich meteen gezien voelen als ze binnen komen. Misschien is het daarom dat ik vaak te horen krijg dat ik vriendelijk of lief ben. En dat geeft mij dan weer een goed gevoel.”
Haar advies? “Een glimlach is zo simpel, maar het maakt het ziekenhuis net een beetje warmer voor iedereen.”