De glimlach van Peter
In ons ziekenhuis komen heel veel verschillende mensen samen. Hardwerkende medewerkers, patiënten die voor een spannende behandeling komen of bezorgde familie die op bezoek komt. Ieder met zijn of haar eigen gevoel en emotie: pijn, stress, blijdschap, spanning, verdriet, opluchting of zorgen. Juist in het ziekenhuis is het daarom belangrijk dat we aandacht hebben voor elkaar. Een klein gebaar, zoals een vriendelijke glimlach kan al het verschil maken. Eén van die mensen die dit dagelijks uitdraagt, is vrijwilliger Peter (65). Een vrolijke en positieve man, voor wie het glas altijd halfvol is.
“Ik vind het een uitdaging en een voorrecht om patiënten en hun begeleiders zoveel mogelijk te ontstressen en met een glimlach te benaderen,” vertelt Peter. Hij werkt als gastheer in het ziekenhuis en zet zich met hart en ziel in om iedereen die hier binnenkomt zich welkom en gezien te laten voelen.
Een klein gebaar maakt het verschil
Voor Peter zijn het vaak de kleine dingen die het grootste verschil maken. “We hebben een fijn team vrijwilligers en samen proberen we iedereen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. Komen ouders met hun kind binnen? Dan geven we een Dr. Beer-kleurplaat mee. Met zoiets kleins als een kleurplaat zorgen we ervoor dat kinderen even worden afgeleid, en dat geeft hun ouders weer iets minder stress.”
Ook op andere manieren zoekt Peter verbinding met mensen in het ziekenhuis. “Als iemand lang op vervoer moet wachten of gespannen binnenkomt, ga ik er even bij zitten en vraag ik hoe het gaat. Soms bied ik een bekertje water aan. Het zijn zulke eenvoudige gebaren, maar ze worden enorm gewaardeerd.”
Een luisterend oor en een helpende hand
Als er iemand naar de spoedeisende hulp moet, loopt Peter altijd even mee. “Of het nu familie is die op zoek is naar een patiënt of iemand die zelf verzorging nodig heeft. Ik probeer hen gerust te stellen en uit te leggen dat er eerst een paar administratieve vragen worden gesteld. Later, als ik ze weer naar buiten zie gaan, vraag ik vaak even hoe het is gegaan of steek ik mijn duim op. Gewoon, om te laten zien dat ze gezien zijn.”
Niet iedereen die Peter tegenkomt, reageert even vriendelijk. “Soms parkeren mensen op de pendelbusplek en blijven ze er veel te lang staan. Laatst sprak ik iemand daar vriendelijk op aan, die werd meteen boos. Dan probeer ik rustig uit te leggen waarom de pendelbus daar moet staan. Gelukkig zat er nog iemand in de auto die het meteen begreep en ruimte maakte. Soms helpt het om mensen het grotere plaatje te laten zien.”
Met een glimlach het verschil maken
Peter’s gouden tip voor iedereen in het ziekenhuis? “Denk na over hoe jij zelf benaderd wil worden als je in een onbekend ziekenhuis bent. Een beetje geduld, een vriendelijk woord, een helpende hand – dat maakt het ziekenhuis voor iedereen een fijnere plek.”