Diverticulitis

Diverticulitis kan bloedverlies uit de anus veroorzaken, soms zelfs in grote hoeveelheden. Dit kan het gevolg zijn van een zogenoemde divertikelbloeding.

Een divertikelbloeding ontstaat doordat een heel klein bloedvaatje in het divertikel scheurt. Een divertikelbloeding kan ook optreden zonder dat er sprake is van een diverticulitis.

In het geval van een ernstige diverticulitis kan de darm op de plaats van de ontsteking open barsten. Dit wordt een darmperforatie genoemd. De kans op een darmperforatie is groter als u heel veel ontstoken divertikels in uw dikke darm heeft. Een darmperforatie kan erg gevaarlijk zijn omdat hierdoor ontlasting in de buikholte terecht kan komen. Er kan dan een buikvliesontsteking (peritonitis) ontstaan. Een darmperforatie en/of buikvliesontsteking geeft acute, hevige pijnklachten, meestal in combinatie met hoge koorts.

Er wordt bloed bij u afgenomen waarbij onder andere gekeken wordt naar de ontstekingswaarden (CRP, leukocyten, bezinking). Een verhoging hiervan duidt op een ontsteking/infectie.

Een echografie is een beeldvormend onderzoek waarbij gebruik gemaakt wordt van geluidsgolven. Tijdens een echografie van de onderbuik ligt u op een onderzoekstafel. Uw huid wordt van tevoren ingesmeerd met een soort gel die geluidsgolven goed geleidt. De arts beweegt het echoapparaat over de huid van uw onderbuik. Het echoapparaat is een apparaat dat geluidsgolven uitzendt en de teruggekaatste geluidsgolven weer opvangt. Deze teruggekaatste geluidsgolven worden vervolgens weergegeven op een beeldscherm. Met dit onderzoek kan de arts de wand van de dikke darm bekijken. Op deze manier kan de ernst van de ontsteking worden beoordeeld. Bij ernstig ontstoken divertikels wordt een echografie soms aangevuld met een CT-scan.

Een CT-scan is een onderzoek met röntgenstralen. Via een ader in de arm spuit de arts contrastvloeistof in. Organen zijn dan duidelijk zichtbaar op de röntgenafbeeldingen. Tijdens het onderzoek gaat u heel langzaam door een kokervormige scanner. De scanner maakt een hele serie gedetailleerde foto’s.  Deze afbeeldingen zijn allemaal dwarsdoorsneden van het lichaam. Er wordt een CT-scan van de buik gemaakt als de arts denkt dat u acute, ernstig ontstoken divertikels in de dikke darm hebt waarbij soms ook een abces kan ontstaan. Een abces is een holte gevuld met pus. Met dit onderzoek wordt dan meteen ook gekeken of er sprake is van een gaatje in de darmwand (perforatie).

Dit onderzoek wordt meestal alleen uitgevoerd als er aanhoudende klachten zijn en om andere darmaandoeningen uit te sluiten. Tijdens dit onderzoek bekijkt de arts de binnenkant van uw dikke darm.

Dit gebeurt met een speciaal kijkinstrument: de endoscoop. Dit is een dunne, flexibele slang. Deze slang wordt via de anus in de darm geschoven. Aan het uiteinde van de slang zitten een lampje en een camera. Deze zorgen ervoor dat de arts de binnenkant van de darm goed kan bekijken. Bij een coloscopie wordt de hele dikke darm onderzocht inclusief de endeldarm. Bij een sigmoïdoscopie wordt de endeldarm en het laatste deel van de dikke darm onderzocht.

Als u ontstoken divertikels hebt, kunt u in principe normaal blijven eten. Bij ernstig ontstoken divertikels adviseert de arts soms een licht verteerbaar of vloeibaar dieet. Hierdoor kan de darm tot rust komen en kunnen de ontstekingen beter genezen. Meestal kan na enkele dagen het dieet weer worden uitgebreid.

Bij hevige ontstekingen en koorts schrijft de arts soms een antibioticum voor. Ook krijgt u vaak een middel om de ontlasting zachter te maken en kunt u pijnstillers krijgen om buikpijn en krampen te verminderen.

Bij ernstige klachten en bij dreigende complicaties is een opname in het ziekenhuis soms nodig. U krijgt dan via een infuus een antibioticum en eventueel via een slangetje voeding toegediend. Zodra de ontsteking wat rustiger is, mag u langzaam de voeding uitbreiden.

Soms leidt diverticulitis tot ernstige complicaties zoals een (dreigende) perforatie of een buikvliesontsteking. Een operatie waarbij een stuk van de dikke darm wordt verwijderd is dan noodzakelijk. De uiteinden van de  dikke darm worden vervolgens aan elkaar gehecht. In enkele gevallen krijgt u een tijdelijk stoma. Dit is een kunstmatige uitgang voor de ontlasting. Het uiteinde van de dikke darm wordt dan via een opening in de buik naar buiten gebracht. De ontlasting verlaat via deze kunstmatige uitgang het lichaam. Het wordt opgevangen in een speciaal luchtdicht zakje. Meestal worden de darmuiteinden na enkele maanden weer aan elkaar gehecht en het stoma opgeheven.

Een andere ernstige complicatie van een diverticulitis kan de vorming van een abces in de buik zijn. Dit is een ophoping van pus. Hiervoor is vaak geen operatie noodzakelijk maar kan volstaan worden met een drainage procedure. Hiertoe wordt via een naald een slangetje in de holte met pus gebracht waardoor deze schoongespoeld kan worden.